عارف و عامي

سؤال: چرا بعضی از افراد با دیدن نام «منهاج فردوسیان» و مطالعه‌ی سطحی آن، حالت تنفر و اشمئزاز به آنان دست می‌دهد؟ /
جواب: آنچه در منهاج فردوسیان آمده است، خالص‌ترین دیدگاه‌ها و ناب‌ترین دستورات عملی برای رساندن انسان‌های جویای کمال و سعادت به بالاترین درجات عالم هستی است. برای دریافت چنین دیدگاه‌های خالص و دستورات ناب، باید قلبی آماده و خالی از استکبار داشت. کسانی که ایمانی به منزل بعد و سرای پسین ندارند، با ملاحظه‌ی این قواعد و قوانین، دچار دلزدگی و وحشت شده و حالت تنفری به آنان دست می‌دهد. قرآن کریم در وصف اینان می‌فرماید: «وَإِذَا ذُکرَ اللهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ وَإِذَا ذُکرَ الَّذِینَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ» (سوره‌ی زمر، آیه‌ی ۴۵). ترجمه: و چون خدا به تنهایى یاد شود دلهاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند منزجر مى‏گردد و چون کسانى غیر از او یاد شوند بناگاه آنان شادمانى مى‏کنند.
پس ریشه‌ی اساسی این حالت را باید در ضعف ایمان به آخرت و بهشت و جهنم جست. مطالعه‌ی کتاب «بهشت و جهنم در منهاج فردوسیان» می‌تواند در اصلاح این حالت، کمک شایانی نماید.